از سرزمين عشق و ولايت از مشهدالرضا عازم مي شويم و با پا بوسي حضرت، راه سرزمين خاطره ها و يادها را در پيش مي گيريم. از سرزمين قطب الدين حيدر يا شهر تربت حيدريه مي گذريم و دشت و صحرا و كوير خيره كننده اي را كه ياد و خاطره هايي بس زيبا در ذهن نقش مي بندد را پشت سر گذاشته و به شهر قنات ها، شهر گنابادمي رسيم. هنوز سرسبزي درختان و بر افراشتگي گلدسته هاي مساجد آن از ديده پنهان نشده كه به بيدخت مي رسيم. آرام و ساكت اين شهر كوچك را پشت سر مي گذاريم. دوباره كوهها، قله ها و ارتفاعات در جلو چشمانمان نمايان مي گردد. پيچ و خم جاده ها و فراز و نشيب كوهها و مهمانوازي و سادگي و صداقت روستاييان را پشت سر مي گذاريم. از پس كوهها، سرزميني آشنا نمايان مي گردد، دياري كه بوي عشق را مي توان ازآن استشمام كرد. سرزميني كه قدمت چندين هزار ساله دارد با مسجدي كه داراي دو قبله است با كوههاي سر به فلك كشيده و پيوسته اي كه سالياني بر آن قلعه چهل دختر را بنا نهاده اند. سرزميني كه عارفي دلباخته، عاشقي حقيقت گرا، مرشدي وارسته با نام زيباي بوزجمهر در كنار قلعه چهل دختر سر بر خاك نهاده و گه گاهي خلوت گاه انسان ها مي باشد. سرزميني كه طلاي سرخ آن با نام زعفران زبان زد عام و خاص مي باشد. سر زميني كه ساليان دراز مهد سردمداران، قلم به دستان، عالمان، نويسندگان، شاعران، عارفان و فيلسوفان بوده است. سرزميني كه بسياري از سفركرده هاي مشهور و معروف در سفرنامه خود از آن سخن گفته اند. سرزميني كه در نزديكي جاده ابريشم بوده و از اين نعمت بهره مند گرديده است. آري سرزمين قاينات يا دارالمومنين نمايان مي شود. شهر خاطره، شهر شور و شوق و عشق، اما مقصد اين دل جايي دگر است. پس رحل عزيمت را به تن كرده و اين شهر را پشت سر مي گذاريم.از نيروگاه برق مي گذريم و هنوز به كارخانه توليد سيمان يكي از بزرگترين قطب هاي اقتصادي منطقه نرسيده ايم كه در سمت چپ، مقابل يك پاركينگ جاده اي باريك با فرشي از آسفالت ديده مي شود كه بر روي يكي از تابلوهاي آن كلمه بركوك نمايان مي گردد. جاده باريك را در پيش مي گيريم. چه پيچ و خم زيادي، چه پستي و بلنديهاي زيبايي. گاه گاهي قله و كوههاي بلندي عظمت خلقت را به ياد مي آورد.

 چند كيلومتري از جاده اصلي و آسيايي دور نشده ايم كه قنات زيبايي در يك طرف جاده و چند خانه خشتي و گلي در طرف ديگر و صداي زيباي گوسفندان و زنگوله هاي كوچك آويخته به گردن بعضي از آنها توجه هر مسافر و رهگذري را به خود جلب مي كند. در كنار قنات و چشمه دمي را مي نشينيم و از اين زيبايي هاي بي نظير و غير قابل وصف بهره مي گيريم و سپس دوباره راه مانده را در پيش مي گيريم. كمي جلوتر پس از چند پيچ تند و شيب زياد در سمت راست دوباره روستايي نمايان مي گردد كه به نام زيباي ((گل گنج))مزين است.

اين روستا را هم پشت سر مي گذاريم و بعد از چند كيلومتري روستاي ديگري مشاهده مي شود كه در گذشته با نام كلاته بالا و امروز با نام شهرك قدس شناخته مي شود. هنگام عبور از اين روستا درختان زيباي زرشك در حاليكه خوشه هاي قرمز رنگ آن هر چشمي را خيره مي كند خودنمايي دارد، كم كم احساس عجيبي در دل ايجاد مي گردد. انگار سرزميني كه براي ديدنش سختي ها بر جان خريده ايم در همين نزديكي است. سخن كوتاه سازم. روستاي چهارم از دور نمايان مي گردد، روستايي كه با نام ((خشك)) شناخته مي شود.

 چه پيچ تند و خطرناكي را بايد پشت سر بگذاريم و تقريبا نيم دايره اي به دور اين روستا مي گرديم و بلاخره به سمت راست پيچيده و عزم ديار عشق مي كنيم.طراوت و لطافت هوا تغيير مي كند و احساس بسيار خوبي پيدا مي كنم. انگار سرزمين آشنايي را كه هميشه با دل به آن سفر كرده ام خواهم ديد. حدود 6 كيلومتر مي رويم. ناگهان دل به تپش مي افتد و اشك شوق نمايان مي گردد. خانه هاي سنگي وخشتي، بامهاي گنبدي، منبع آب سر بلند، مدرسه راهنمايي و يك سربالايي جالب، آري دل آرام گرفت و نشاط خاصي را كه به دنبالش بودم حاصل شد. به روستاي صفا و صميميت، به روستاي زهد و عبادت، به روستاي شور و شوق و عاطفه، به روستاي خاطره ها، به سرزمين عالمان و طالبان راه حقيقت،مهدي كه در دامانش بسياري از سربازان امام زمان (عج) را پرورده است.

سرزميني كه به حسب تعداد زيادي روحاني و طلبه در كل منطقه قاينات و بيرجند زبان زد عام وخاص مي باشد. سرزميني كه علاوه بر تمام اوصاف كم نظيرش چهار لاله ي پرپر چهار گل زيباي عشق چهار عاشق وابسته كه علاوه بر علم و آراستگي لباس عمل به تن كرده و به اقتداي سرور سالار شهيدان حضرت ابا عبد الله الحسين (ع) عزم سرزمين آزمايش و جهاد كرده و با جان فشانيها و ايثار گريها درس شهادت و شهامت به ما داده اند را پرورش داده است. چه آرام و آ سوده دل از اين دنياي فاني جدا كرده و در آرامگاه ابدي خوابيده اند و چون ستارگاني مي باشند كه در تمام تاريخ درخشيده و درخشندگي خود را از دست داده اند اينان الگوها و اسوه هاي ايثار و شهامت مي باشند كه از گذشته از بدو تولد، خاص و نمونه بود

منبع : http://mehdi-khodaparast.blogfa.com/post/7 ( مهدی خداپرست )